شکل 1در بین بدنسازان تزریق سینتول به شکل نگران کننده ای رواج دارد.

سینتول چیست؟

سینتول ترکیبی است متشکل از ۸۵ درصد روغن تری‌گلیسیرید با زنجیره متوسط (MCT)، ۷.۵ درصد لیدوکائین و ۷.۵ درصد الکل. در این ترکیب، لیدوکائین به‌عنوان یک ماده بی‌حس‌کننده عمل می‌کند، در حالی که الکل نقش ضدعفونی‌کننده دارد و به استریل ماندن محلول و کاهش احتمال عفونت‌های باکتریایی کمک می‌کند. روغن‌های MCT نیز که در روغن نارگیل و پالم یافت می‌شوند، گرچه در برخی موارد به‌عنوان ترکیبات مفید برای سلامتی معرفی شده‌اند، در اینجا نقش کاملاً متفاوتی دارند.

در کاربردهای مربوط به عضله‌سازی، سینتول با استفاده از سرنگ به‌طور مستقیم به عمق عضله هدف تزریق می‌شود. پس از ورود به بافت عضلانی، MCT ــ که ماده فعال اصلی در سینتول است ــ شروع به انبساط می‌کند و موجب افزایش حجم ظاهری عضله می‌شود. این فرآیند صرفاً نمای بیرونی عضله را تغییر می‌دهد و اثری بر قدرت یا عملکرد آن ندارد.

شکل 2 ساختار شیمیایی یک تریگلیسیرید با زنجیره متوسط. این مولکول ها مواد اصلی تشکیل دهنده سینتول هستند.

علت اصلی تزریق سینتول چیست ؟

سینتول با استروئیدهای آنابولیک تفاوت‌های اساسی دارد، هرچند هر دو در دنیای بدنسازی برای افزایش حجم عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند. استروئیدهای آنابولیک، علی‌رغم مخاطرات بالقوه‌شان، در پزشکی کاربردهای مشروعی دارند و برای درمان اختلالات هورمونی یا بیماری‌هایی مانند سرطان که منجر به تحلیل عضلانی می‌شوند، تجویز می‌گردند. این داروها با افزایش سنتز پروتئین در عضلات، نه تنها به افزایش حجم بلکه به بهبود عملکرد عضلانی نیز کمک می‌کنند.

در مقابل، سینتول هیچ‌گونه ارزش پزشکی شناخته‌شده‌ای ندارد. تزریق آن صرفاً با هدف تغییر شکل ظاهری عضله انجام می‌شود و هیچ تأثیری در افزایش قدرت یا عملکرد واقعی عضله ندارد. این ماده معمولاً به عضلات سطحی مانند دو سر بازو، سه سر بازو، دلتوئیدها و عضلات ساق پا تزریق می‌شود تا ظاهری حجیم‌تر و برجسته‌تر به آن‌ها ببخشد.

برخی بدنسازان، به‌ویژه در آستانه مسابقات، به دلیل تأثیر سریع سینتول بر ظاهر عضلات به سراغ آن می‌روند. با این حال، مطالعات معتبر نشان داده‌اند که استفاده از سینتول اغلب منجر به فرم‌های غیرطبیعی و ناهنجار عضلانی می‌شود که نه‌تنها از نظر زیبایی شناختی ناپذیرفتنی‌اند، بلکه می‌توانند به شهرت ورزشی فرد نیز لطمه وارد کنند (1).

آیا تزریق سینتول امن است ؟

بررسی مجموعه‌ای از مطالعات پزشکی نشان داده است که استفاده از سینتول می‌تواند منجر به بروز عوارض جدی و گاه مادام‌العمر برای سلامت فرد شود. یکی از مشکلات رایج ناشی از این تزریق‌ها، بدشکلی قابل توجه عضلات است؛ عضلاتی که به واسطه‌ی سینتول بزرگ شده‌اند، اغلب تناسب طبیعی خود را با سایر قسمت‌های بدن از دست می‌دهند و ظاهری غیرعادی و ناهماهنگ پیدا می‌کنند.

علاوه بر این، شواهد علمی حاکی از آن است که سینتول می‌تواند موجب بروز فیبروز عضلانی شود؛ شرایطی دردناک و در برخی موارد برگشت‌ناپذیر که طی آن، بافت عضلانی دچار آسیب شدید شده و ممکن است به مرگ سلولی منجر گردد. در چنین مواردی، برداشتن بافت آسیب‌دیده معمولاً مستلزم جراحی خواهد بود.

خطرات تزریق سینتول تنها به تغییر فرم عضلات محدود نمی‌شود. در مواردی که این ماده به اشتباه مستقیماً وارد رگ‌های خونی (ورید یا شریان) شود، یا سرنگ به اعصاب آسیب وارد کند، عوارض می‌توانند بسیار شدید و حتی تهدیدکننده‌ی زندگی باشند. از جمله مهم‌ترین این عوارض می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آسیب به اعصاب محیطی
• انسداد شریان ریوی که مانع از رسیدن خون به ریه‌ها می‌شود
• حمله قلبی
• سکته مغزی
• بروز عفونت‌های سیستمیک یا موضعی

در مواردی نیز محل تزریق دچار التهاب، قرمزی، تورم و تشکیل چرک می‌شود که نیازمند مداخله پزشکی و درمان آنتی‌بیوتیکی است. بنابراین، هرچند سینتول ممکن است در ظاهر باعث افزایش حجم عضلات شود، اما هزینه‌های سنگینی برای سلامت جسمانی و زیبایی طبیعی بدن در پی خواهد داشت .

آیا ترزیق سینتول قانونی است؟

با وجود تمام خطرات شناخته‌شده، سینتول هنوز هم یک ماده قانونی محسوب می‌شود و دسترسی به آن، به‌ویژه از طریق اینترنت، نسبتاً آسان است. در بسیاری از وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های آنلاین، این ترکیب به‌عنوان یک راه‌حل سریع برای افزایش حجم عضلات تبلیغ می‌شود، بی‌آن‌که به پیامدهای جدی و بالقوه مرگبار آن اشاره‌ای شود.

مطالعه‌ای منتشرشده در مجله health of physiology نشان داد که فضای مجازی پر از محتوایی است که ایمنی و کارایی سینتول را در تقویت ظاهر عضلات تبلیغ می‌کند (4) . این در حالی است که اطلاعات علمی معتبر و هشداردهنده در مورد خطرات و عوارض استفاده از آن، به‌مراتب کمتر در دسترس کاربران قرار دارد. این خلأ اطلاعاتی می‌تواند بسیاری از افراد، به‌ویژه بدنسازان جوان و ناآگاه، را به استفاده از این ترکیب پرخطر ترغیب کند؛ بدون آن‌که از پیامدهای جدی آن آگاهی کافی داشته باشند.

آیا تزریق سینتول دائمی است؟

زمانی که سینتول به درون بافت عضلانی تزریق می‌شود، برخلاف بسیاری از مواد دیگر، هرگز به طور کامل توسط بدن جذب نمی‌شود. این ترکیب درون عضله باقی می‌ماند، به تدریج سفت می‌شود و در نتیجه باعث تورم مصنوعی عضله می‌شود. هرچند این تورم ممکن است ظاهری بزرگ‌تر به عضله بدهد، اما نه تنها باعث افزایش قدرت نمی‌شود، بلکه می‌تواند به بافت عضلانی نیز آسیب برساند.

در برخی موارد، برای درمان آسیب ناشی از سینتول، نیاز به جراحی جهت خارج‌کردن بافت تزریق‌شده وجود دارد. با این حال، این فرایند جراحی ممکن است با به‌جای ماندن جای زخم دائمی همراه باشد. در صورتی که بخش زیادی از عضله در این روند از بین برود، قدرت و عملکرد آن عضله به طور قابل توجهی کاهش یافته و فرد ممکن است دیگر نتواند از آن ناحیه به طور طبیعی استفاده کند. این عوارض نشان‌دهنده ماهیت بالقوه جبران‌ناپذیر آسیب‌هایی است که سینتول می‌تواند به بدن وارد کند.

چگونه سینتول را از دورن ماهیچه خارج کنیم ؟

از آنجا که تزریق سینتول نه تنها به محل تزریق بلکه به بخش وسیعی از عضله و بافت اطراف آسیب می‌زند، هیچ روش کم‌تهاجمی یا غیرجراحی برای خارج‌کردن آن وجود ندارد. به گفته‌ی یک مطالعه در سال ۲۰۱۹، تنها راه درمان چنین آسیبی، جراحی تهاجمی است (5).

پیش از جراحی، پزشک معمولاً از تصویربرداری MRIاستفاده می‌کند تا محل دقیق آسیب و میزان گسترش بافت تخریب‌شده را شناسایی کند. این مرحله حیاتی است تا مشخص شود کدام نواحی از عضله به‌طور دائمی آسیب دیده‌اند و نیاز به برداشت دارند.

شکل 3تصویر MRI بافت عضلانی تخریب شده در اثر تزریق سینتول

در حین جراحی، ابتدا یک برش در نزدیکی محل آسیب‌دیده ایجاد می‌شود. سپس جراح تلاش می‌کند تا بافت‌های صدمه‌دیده یا آلوده به سینتول را – تا حدی که بدون آسیب بیشتر به بدن امکان‌پذیر باشد – خارج کند. پس از آن، محل جراحی بسته می‌شود. با توجه به ماهیت تهاجمی این روش و خطرات آن، روند بهبودی ممکن است طولانی باشد و در نهایت جای زخم دائمی بر جای بماند.

تفاوت میان سینتول و استروئید های آنابولیک در چیست ؟

سینتول برخلاف استروئیدهای آنابولیک، نه یک داروی درمانی است و نه تأثیری در افزایش قدرت عضلانی دارد. این ترکیب تنها با هدف بزرگ‌تر نشان دادن عضلات برای اهداف زیبایی طراحی شده است و هیچ‌گونه ارزش پزشکی یا درمانی ندارد.

در مقابل، استروئیدهای آنابولیک که اشکالی مصنوعی از هورمون جنسی مردانه تستوسترون هستند، می‌توانند کاربردهای پزشکی مشخصی داشته باشند. پزشکان گاهی این داروها را برای درمان شرایطی نظیر بلوغ دیررس، کمبود هورمون‌های جنسی، یا از دست رفتن شدید توده عضلانی ناشی از بیماری‌هایی مانند سرطان یا ایدز تجویز می‌کنند.

با این حال، مصرف استروئیدهای آنابولیک در میان برخی بدنسازان و ورزشکاران نیز رایج است. در این موارد، افراد معمولاً برای افزایش سریع حجم عضلات و بهبود ظاهر فیزیکی خود، از دوزهایی بسیار بالاتر از مقادیر درمانی استفاده می‌کنند—روشی که به عنوان سوءاستفاده از استروئیدها شناخته می‌شود و می‌تواند با خطرات و عوارض جدی همراه باشد.

اثرات استروئیدهای آنابولیک

اگرچه سینتول و استروئیدهای آنابولیک هر دو می‌توانند توسط بدنسازان یا افراد دیگری که به دنبال راه‌های میانبر برای عضلات بزرگتر هستند، مورد سوءمصرف قرار گیرند، اما خطرات و اثرات طولانی‌مدت متفاوتی دارند. به عنوان مثال، اثرات عضله‌سازی استروئیدها دائمی نیست. همچنین، استروئیدها بدون وزنه‌برداری یا انجام تمرینات مقاومتی، عضلات شما را بزرگتر نشان نمی‌دهند.

نتیجه گیری

استفاده از سینتول، علیرغم آنچه که ممکن است در تبلیغات آنلاین برای خرید این ترکیب تقویت‌کننده عضلات بخوانید، خطرناک است.

افرادی که به عضلات خود سینتول تزریق کرده‌اند تا شاهد افزایش سایز آنها باشند، ممکن است با عوارض کوتاه‌مدت و بلندمدت سلامتی، از جمله جراحی برای برداشتن بافت عضلانی آسیب‌دیده توسط سینتول، مواجه شوند.

اگر می‌خواهید عضلات بزرگی را با خیال راحت بسازید، با یک مربی در یک برنامه تمرینی قدرتی شدید و تغییرات غذایی کار کنید.